Kamienica Elbląska

Kamienica Elbląska według nomenklatury Urzędu Morskiego ma status portu. W rzeczywistości jest to niewielka przystań w ciągu podobnych do niej przystani - takich jak Nadbrzeże czy Jagodna - na Zatoce Elbląskiej. Przystań to prostokątny, bardzo długi kanał (około 400 metrów), o szerokości na wejściu około 15 metrów, nieco zwężający się wgłąb przystani.

Nabrzeża od strony Zatoki są nieumocnione, skarpowe, mocno porośnięte trzcinami. Cumujemy raczej do nabrzeża wschodniego, do wnęk w linii brzegowej. Należy uważać na resztki drewnianych pomostów, drewniane pale, oszalowania i pniaki. Bez problemu znajdziemy jednak bezpieczne i ładne miejsce do zacumowania.

Wzdłuż brzegu wiedzie wydeptana ścieżka, mocno zryta przez bobry, które na całym terenie przystani działają niezwykle aktywnie. Idąc naprawdę trzeba uważać, bo można wpaść w jakąś dziurę, skręcić nogę i dalsza część rejsu stanie pod znakiem zapytania. Ślady po wypalonych ogniskach wskazują, że miejsce to cieszy się uznaniem biesiadników - zarówno miejscowych, jak i z załóg przypływających jachtów.

Zachodnie nabrzeże jest bardziej niedostępne. Z kolei końcowy odcinek nabrzeża zachodniego - około 40 metrów i nabrzeże szczytowe są umocnione, betonowe i oszalowane drewnianymi odbojnicami. Nabrzeża te są również oświetlone. Na brzegu wyłożone są płyty typu "iumb". Są tutaj także budyneczki używane przez rybaków (na nabrzeżu wschodnim częściowo w ruinie).

Przed budynkami rybackimi na zachodnim nabrzeżu, prostopadle od basenu portowego w głąb wcina się prostokątny basenik o kilkunastometrowej długości. Ma skarpowe nabrzeża, częściowo umocnione drewnianymi palikami. W baseniku tym zlokalizowany jest slip.

Port zamyka nabrzeże szczytowe. Jest ono oświetlone, podobnie jak umocniony fragment nabrzeża zachodniego, odcinki te wyposażone są również w polery cumownicze. Jachty cumują do nabrzeża skarpowego po wschodniej stronie portu, lub do nabrzeża szczytowego. Port nie oferuje żadnych udogodnień ani infrastruktury dla żeglarzy.

Miejscowość położona tuż przy porcie i przystanek kolejowy nazywają się... Kamionek Wielki. Takie różnice w nazwach są typowe dla wielu miejsc w regionie.

Podejście
Płynąc torem wodnym do Elbląga pomiędzy pławą 12/ELB a 14/ELB szukamy "dziury między trzcinami". To właśnie będzie Kamienica Elbląska. Pewną wskazówką będzie biały dom, kryty czerwoną dachówką, stojący na Wysoczyźnie Elbląskiej,  po zachodniej stronie portu. Świateł i znaków nawigacyjnych nie ma.
Głębokości w porcie około 1,5 metra, na podejściu może być nieco płyciej.

Komunikacja
PKS w kierunku Elbląga i Braniewa. Pociągi od kilku lat nie kursują.

Piotr Salecki (2005, aktualizacja 2016)

• Galerie zdjęć Kamienicy Elbląskiej - tutaj

Podejście od strony Nadbrzeża i Suchacza. Płyniemy wzdłuż Wysoczyzny Elbląskiej. Za widocznymi z prawej strony zdjęcia tyczkami wejście do portu - fot. Piotr Salecki (2005)


W pewnym momencie otwiera się widok na panoramę całego portu - fot. Piotr Salecki (2005)


Miejsc do cumowania możemy szukać wśród zieloności po lewej lub cumować kei na samym końcu portu - fot. Piotr Salecki (2005)


Takie właśnie "miejscówki" oferuje nam na początku wschodnie nabrzeże - fot. Piotr Salecki (2005)


A na samym końcu portu solidne nabrzeża - fot. Piotr Salecki (2005)

Panorama portu wiosną - fot. Piotr Salecki (maj 2016)

Nabrzeże szczytowe - fot. Piotr Salecki (maj 2016)

Końcowy odcinek nabrzeża wschodniego - fot. Piotr Salecki (maj 2016)

Umocniony fragment nabrzeża zachodniego - fot. Piotr Salecki (maj 2016)

Drugi, niewielki basen portowy - fot. Piotr Salecki

Slip w prostopadłym baseniku - raczej dla niewielkich pływadełek - fot. Piotr Salecki (maj 2016)

Ślady działalności bobrów - fot. Piotr Salecki (maj 2016)

Nabrzeże wschodnie - fot. Piotr Salecki (maj 2016)

Nabrzeże wschodnie - fot. Piotr Salecki (maj 2016)