Jezioro połączone jest z systemem jezior Pojezierza Iławskiego Kanałem Bartnickim [aktualizacja 2019: obecna oficjalna nazwa to Ducki od stycznia 2019], który łączy Bartężek z jeziorem Ruda Woda. Sam kanał, pomimo ostatnio prowadzonych prac jest płytki, mijanie dwóch jednostek turystycznych może oznaczać utknięcie jednej z nich na płyciźnie. Przy brzegu widać wystające głazy i odłamane konary drzew. Drzewa rosnące na zboczach okalających kanał pochylają się w stronę wody, powodując cień i półmrok nawet w upalne i słoneczne dni. Mamy wrażenie że jakieś drzewo za chwilę runie do kanału, co zresztą dzieje się co jakiś czas.

Brzegi jeziora są porośnięte trzcinami, dosłownie pojedyncze miejsca umożliwiają dobicie "na dziko". Od strony zachodniej brzegi są gęsto zalesione, z kolei wschodni brzeg, poza szpalerem przybrzeżnych drzew, to pola i łąki. Las po wschodniej stronie występuje tylko na obu krańcach jeziora - północnym (przy ujściu Kanału Duckiego) i południowym (w okolicy Tardy).

Uwaga! Przez jezioro przechodzą niebezpieczne, bardzo niskie linie wysokiego napięcia (dwie linie obok siebie), tak więc płynący pod żaglami, po postawieniu masztu po przejściu Kanału Duckiego, muszą  w dalszej części żeglugi po jeziorze, za Zatoką Winiec, ponownie położyć i postawić maszt. Zdaniem żeglarzy linie te są wadliwie oznakowane (rzeczywista wysokość jest niższa, niż podana na znakach brzegowych).

Część północna
Kanał Ducki uchodzi do Bartężka w zatoce na zachodnim brzegu północnego krańca jeziora. Wychodząc z kanału mamy więc przed sobą całe jezioro. Ciągnie się ono w kierunku południowym i ma długość około ośmiu kilometrów, zaś szerokość około kilometra. Zdarzają się jednak przewężenia zmniejszające szerokość jeziora tak znacznie, że nie jesteśmy pewni czy możemy dalej płynąć!

Przed nami dwie maleńkie wysepki bez nazw, położone bardzo blisko siebie, jednak na mapach zaznaczona jest tylko jedna z nich. Mniejsza wyspa to "kępa", praktycznie pozbawiona drzew.  Nie przepływajmy pomiędzy nimi - płytko.

Za nimi dalej na horyzoncie widoczne trzy większe wyspy. Dwie wyspy położone są jedna za drugą,  a trzecia "zrośnięta" jest ze wschodnim brzegiem, tak że w ogóle gdy płyniemy, bierzemy ją bardziej za wysunięty cypel, niż wyspę. Pomiędzy "zroślakiem" a pierwszą z dwóch wysp żeglowny prześwit wynosi zaledwie około pięćdziesięciu metrów. Na wschodnim brzegu niewielki wolny od trzcin piaszczysty fragment z możliwością dobicia "na dziko". Płycizna.

• Przesmyk pomiędzy wyspami: 53°50'18.7"N 19°50'27.9"E
• Miejsce do dobicia na wschodnim brzegu: 53°50'24.9"N 19°50'27.1"E

Dwie wyspy mijamy od strony wschodniej - zachodnia część jeziora jest w tym rejonie całkowicie porośnięta wodną roślinnością, w której utkniemy.

Zatoka Szczuplińska
Za wyspami w kierunku wschodnim rozciąga się zatoka nazywana przez wodniaków Szczuplińską. Jej charakterystycznym elementem jest pływająca platforma ze strachem na wróble. Jest własnością gospodarstwa agroturystycznego. Większa część zatoki jest całkowicie porośnięta wodną roślinnością, jednak do owej platformy jeszcze bez problemu dopłyniemy i wtedy widzimy na północnym brzgu zatoki zabudowania. To gospodarstwo agroturystyczne pani Wandy K. Kulturalni wodniacy są tu mile widziani. Po uzgodnieniu można skorzystać z toalety i prysznica. Załogi grające i śpiewające mogą liczyć na specjalne fory. Do gospodarstwa agroturystycznego prowadzi wąski przesmyk wśród wody zarośniętej zielonością.

• Wejście do przesmyku do Gospodarstwa Agroturystycznego: 53°50'11.0"N 19°50'55.4"E

• Pomost Gospodarstwa Agroturystycznego Pani Wandy K.: 53°50'17.1"N 19°50'55.4"E

Jeśli płyniemy dalej Bartężkiem, przed nami Półwysep Czapli, nazywany w niektórych przewodnikach Półwyspem Hak. Gdy patrzę na mapę, dla mnie jest to bardziej topór, niż hak, ale niech będzie. Miejsce to do złudzenia wygląda na kraniec jeziora, ponieważ szlak wodny, właściwie wąski przesmyk, ma tu szerokość zaledwie około dziesięciu metrów lub mniej i wygląda na wnękę w trzcinach a nie szlak żeglowny.

• Przesmyk przy Półwyspie Czaplim (Haku) 53°49'58.3"N 19°50'45.1"E

Mamy niewiele więcej wolnego miejsca niż długość naszego jachtu! Ale nie przejmujmy się, żeglujmy dalej! Przepłynęliśmy przecież dopiero około jednej czwartej długości jeziora i za tym przewężeniem jezioro od razu się rozszerza.

Zatoka Winiecka
Dalej na jeziorze zatoka w której swobodnie możemy żeglować. To zatoka Winiec (Winiecka), nad którą położona jest największa nad Bartężkiem miejscowość - Winiec. W zatoce możemy dobić do brzegu przy kąpielisku-plaży w Wińcu. Jest tu pomost i  wiata biesiadna.

• Winiec plaża pomost: 53°48'51.4"N 19°50'52.9"E

Blisko stąd - około sto pięćdziesiąt metrów - do sklepu spożywczego, czynnego tylko w ścisłym sezonie w określonych godzinach. 

Dalej, w głębi zatoki mamy solidny pomost Gospodarstwa Agroturystycznego Lawendowy Winiec. Jeśli
chcemy tu zacumować, musimy uzyskać aprobatę właścicieli.

• Lawendowy Winiec Agroturystyka, solidny pomost: 53°49'00.8"N 19°50'17.2"E

Po minięciu Zatoki Winiec przed nami dwie wyspy, ta większa nazywa się Kula (druga wyspa patrząc od Wińca). Może ktoś z Czytelników podpowie nazwy pozostałych wysp.

Niskie linie wysokiego napięcia!
Przy wyspach przechodzą nad wodą dwie niebezpieczne, niskie linie wysokiego napięcia. Wodniacy twierdzą, że ich wysokość jest niższa, niż pokazana na znakach. Oficjalna wysokość - 11 metrów - i tak nie pozwoli na przejście z postawionym masztem przeważającej większości jachtów.

Przy znaku brzegowym ostrzegającym o linii energetycznej miejsce umożliwiające wylądowania "na dziko".

Południowa część jeziora
Wzdłuż jeziora za Wińcem nie ma dalej żadnych przystani ani miejscowości aż do Tardy. Jednak pewnym "rodzynkiem" jest kąpielisko z pomostem na zachodnim brzegu Bartężka, należące do Sołectwa Słonecznik. W dalekosiężnych planach jest tutaj budowa przystani żeglarskiej.

• Pomost przy kąpielisku 53°48'24.6"N 19°52'25.8"E
  

Na samym końcu jeziora dogodne miejsca do cumowania znajdują się przy cyplu na zachodnim brzegu.

• Miejsce do cumowania "na dziko" przy cyplu: 53°48'07.0"N 19°52'18.6"E.

Za cyplem wyspa, dalej na wschodnim brzegu zlokalizowany jest ośrodek wypoczynkowy wyspecjalizowanym w obozach dla dzieci.  Ośrodek nie jest nastawiony na wizyty turystów wodnych, ma kilka pomostów cumowniczych. Wokół ośrodka liczne boje i informacje o dzieciach na wodzie. Możemy się spodziewać dużej liczby jednostek pływających jachtów, kajaków czy desek windsurfingowych. Tuż przed ośrodkiem ostatnia wyspa na Bartężku. Ośrodek zlokalizowany jest w miejscowości Tarda, sama miejscowość jest bardzo niewielka i odsunięta nieco od brzegu jeziora. Za ośrodkiem możemy zacumować wprost do brzegu na północnym krańcu jeziora.

Warto przeczytać i zobaczyć

• Galeria zdjęć na naszej stronie z 2017 roku tutaj
  
• Linie wysokiego napięcia na Pojezierzu Iławskim - zestawienie tutaj

Piotr Salecki (kwiecień 2017, atualizacja 2019, 2020, 2023)

Zatoka Szczuplińska - pomost ze strachem na wróble - fot. Piotr Salecki

W pobliżu wysp przechodzą przez Bartężek niskie linie energetyczne. przy znaku ostrzegającym jedno z nielicznych na jeziorze miejsc do wylądowania "na dziko" przy brzegu - fot. Piotr Salecki

Linie energetyczne nad Bartężkiem - fot. Piotr Salecki

Linie energetyczne nad Bartężkiem - fot. Piotr Salecki